بامبو نی خیزران

نامهای متداول: بامبو، نی، خیزران، بامبوزا
خیزران اغلب با لاکی بامبو که در بازارها در آب به فروش می رسند اشتباه گرفته می شود.

نام انگلیسی: Bambusabamboo,

نام علمی: Bambusa Vulgaria

خانواده: گندمیان Graminees

رنگ گل: بسته به گونه معمولا طیفی از سفید تا زرد و صورتی

شکل گل: معمولا خوشه ای با شباهتی به خوشه گندم و در برخی گونه ها به صورت زنگوله ای و آویزان از خوشه نمایان می شود.

میوه: بسته به گونه در اندازه های مختلف از حدود یک گردو تا اندازه یک پرتقال به شکل چغندری. گونه ولگاریس معمولا گل نمیدهد و هیچ دانه ای تولید نمیکند ومیوه دادن آن نادر است.

اندازه حد اکثر: بسته به گونه از چند ده سانتیمتر تا 40 متر (در گونه ولگاریس تا 8 متر بلند می شود.)

گلدهی: اغلب گل بامبو گونه به ندرت نمایان میشود در واقع در بسیاری گونه ها گل در فواصل زمانی 65 تا 120 سال می روید.

برگ و ساقه: گونه ولگاریس Bambusa از لحاظ ظاهری با اندازه متوسط ​​، شاخه ها آویزان و بدون خار است. ساقه آن به رنگ لیمویی زرد با راه راه سبز و برگ سبز تیره است. ساقه ها راست، غیر شکننده، انعطاف پذیر، با دیواره ضخیم در قسنت نزدیک زمین قوی است. دارای گره هایی است که کمی متورم تر تز ساقه می باشد.

میانگره های آن 20 تا 45 سانتیمتر با هم فاصله دارند. چند شاخه از گره های اواسط ساقه و بالا رشد میکند. برگها، برگریز با کرک متراکم هستند و لبه تیزی دارند.

بامبو معمولاً به رنگهای مختلفی مانند سبز ، مشکی ، متمایل به قهوه‌ای ، عنابی ، و زرد مایل به کرم دیده میشود.

خاستگاه و موطن گیاه

Bambusa ولگاریس، بامبو معمولی، گونه ای گسترده از بامبوها است. بومی هندوچین و استان یوننان در جنوب چین است، اما به طور گسترده ای در بسیاری از مکان های دیگر کشت شده است.

اغلب بامبو بومی مناطق گرم و مرطوب یا آب و هوای معتدل استوایی و گرم است. با این حال، بسیاری از گونه های مختلف در آب و هوای گوناگون پیدا شده است، از مناطق گرمسیری گرم تا مناطق کوهستانی خنک و جنگل های مرتفع کوهستانی.

در منطقه آسیا و اقیانوس آرام و سراسر شرق آسیا می رویند، ازعرض جغرافیایی 50 درجه در ساخالین، از جنوب تا شمال استرالیا، غرب هند و هیمالیا، چین، ژاپن و کره گونه های بومی بامبو یافت می شود.

آنها همچنین به تعداد کم در کشورهای جنوب صحرای آفریقا می رویند، از شمال تا جنوب موزامبیک و جنوب گرمسیری ماداگاسکار و جنوب سنگال یافت می شوند و درقاره آمریکا بامبو دارای طیف بومی از مناطق جنوب آرژانتین و جنگلهای راش از مرکز شیلی، از طریق آمریکا جنوبی جنگلهای انبوه مناطق گرمسیری، به رشته کوه های آند در اکوادور کشیده شده است.

تقریبا هیچ گونه ای از بامبو به عنوان گیاه بومی درکانادا، روسیه، و قاره اروپا شناخته شده نیست.

توضیحات در مورد گیاه و شرایط نگهداری آن

Bambuseae متنوع ترین گونه بامبوها در خانواده )خانواده غلات) هستند.این خانواده شامل گونه های چوبی از مناطق گرمسیری، از جمله برخی بامبوها غول پیکر است. با گروه خواهر خود بامبوها علفی کوچک از مناطق استوایی در راسته Olyreae رابطه ای نزدیک، و با بامبوهای چوبی معتدل (Arundinarieae)رابطه دورتری هستند.

به تازگی، برای پرورش بامبو را به صورت تجاری در منطقه دریاچه های بزرگ شرق و مرکز آفریقا، به ویژه در رواندا اقدام شده است. در ایالات متحده نیز، چندین شرکت در حال پرورش، برداشت و توزیع گونه هایی مانند فیلستاچیس نیگرا به صورت تجاری هستند.
​​ترکیبات شیمیایی آن به طور متوسط عبارتند از: سلولز 41-44٪، 21-23٪ pentosans، لیگنین 26-28٪، خاکستر 1.7-1.9٪، و سیلیس 0.6-0.7٪

بامبوها از گیاهان دارای نرخ رشد بسیار بالا بر روی زمین، تا 91 سانتی متر (36 اینچ) در 24 ساعت هستند. با این حال، نرخ رشد وابسته به خاک و آب و هوای و شرایط محلی، و همچنین گونه است و نرخ رشد معمول تر برای بسیاری از بامبوهای کشت شده در آب و هوای معتدل معمولا در محدوده 3-10 سانتی متر در هر روز و در طول دوره رشد است.

در درجه اول در مناطق آب و هوای گرمتر در حال رشد در طول دوره کرتاسه پسین، زمینه های گسترده ای در آنچه در حال حاضر آسیا وجود داشته است. تنه برخی از بزرگترین بامبوها می تواند تا ارتفاع بیش از 30 متر و به قطر 25-30 سانتی متر برسند.

با این حال محدوده اندازه برای بامبوی بالغ وابسته به گونه است، کوچکترین بامبوها تنها چند اینچ بالا در بلوغ بلند میشوند. طیف ارتفاع معمولی که بسیاری از بامبو های پرورشی بسته به گونه حدود 2 تا 7 متر است. شهرآنجی در چین، شناخته شده ترین مرکز و به عنوان “شهر بامبویی” مشهور است که آب و هوا و خاک شرایط مطلوبی برای رشد، برداشت، و پرورش گونه هایی مختلفی از بامبو را دارد.

شاخه ها و ساق و برگ بامبو نرم هستند که منبع اصلی مواد غذایی برای پاندای غول پیکر در چین، پاندای قرمز نپال و میمون بامبو ماداگاسکار میباشد. موش از میوه های آن تغذیه میکند. گوریل های کوهی آفریقا نیز از بامبو تغذیه میکنند و مصرف شیره بامبو پس از تخمیر برای تولید مشروبات الکلی استفاده می شود. شامپانزه ها و فیل ها نیز در بعضی مناطق ساقه های بامبو را میخورند.

لارو پروانه ساقه خوار بامبوOmphisa fuscidentalis) ) در کشورهای لائوس، میانمار، تایلند، و استان یوننان چین، از بامبو تغذیه میکنند و در عوض این لارو در یک خوراک لذیذ محلی در این مناطق محسوب می شود!

خرید و فروش چوب نی بامبو خیزران

استفاده از چوب بامبوها بزرگ (چه به صورت صنعتی کاشته شده و چه بامبو های طبیعی)، به ویژه از گونه جنس Phyllostachys، به عنوان “بامبوها تخته و الوار” شناخته می شود، متداول است.

زمان برداشت چوب بامبو

چوب بامبوهایی که برای اهداف ساخت و ساز مرد استفاده قرار میگیرند، زمانی باید برداشت شود که ساقه به بالاترین قدرت خود و زمانی که سطح قند در شیره در پایین ترین حد آنها هستند چون درصد قند بالا به سهولت و سرعت آلودگی به آفات افزایش را می دهد.

بسیاری از متخصصان بر این باورند که بهترین زمان برای برداشت است در سپیده دم یا هنگام غروب در سه ماهه آخر سال، در طول فصل مرطوب است. عمر بامبو های برداشتی بسته به گونه 2تا 3 سال یا 7 تا 8 سال خواهد بود.

دوام چوب بامبویی که در ساخت و ساز به طور مستقیم به کار میرود به تمام مراحل کاشت و جمع آوری، حمل و نقل، ذخیره سازی، طراحی، ساخت، و تعمیر و نگهداری و برداشت در زمان درست سال و سپس قرار نگرفتن در معرض تماس با زمین یا باران مربوط است.

روشهای ازدیاد و تکثیر

از طریق تقسیم پاجوش و ریزوم

در فیلیپین، بهترین نتایج را از قلمه یک گره از قسمت های پایین تر از ساقه شش ماهه به دست آورده اند. هنگامی که یک ساقه می میرد، معمولا در اطراف آن پاجوش های متعدد دیگری تولید می شود.

نیاز های نوری

نیازمند مکانی مرطوب و آفتابگیر است.

دما و آب و هوای ایده آل

بسیاری از گونه های بامبو گرمسیری در نزدیکی دمای انجماد می میرند، در حالی که برخی از بامبوهای مقاوم تر می توانند تا درجه حرارت پایین تا 29- درجه سلیسیوس زنده بمانند.

کاربردهای خیزران

نی هفت بند ایرانی از ساز های اصیل موسیقی ماست که از نوعی بامبو یا همان نی ساخته می شود.

اگر چه شاخه (ساقه جدید بیرون آمده از زمین) از بامبو حاوی taxiphyllin سم (یک گلیکوزید سیانوژنیک) که تولید سیانید در روده می نماید، است اما با عمل آوری مناسب می توان از آن به عنوان خوراکی استفاده نمود و از آن در غذاهای آسیایی متعدد و نوشیدنی ها استفاده می شود و در سوپر مارکت ها در اشکال مختلف قطعه قطعه و کنسرو و تازه در دسترس هستند.

ساقه بامبو در حالت تخمیرشده یک عنصر مهم در غذاهای سراسر هیمالیا میباشد این غذا برای مثال در آسام هند، khorisa نامیده می شود. در نپال، غذایی محبوب متشکل از شاخه های بامبو تخمیر شده با زردچوبه و روغن و سیب زمینی به همراه برنج مصرف می شود در زبان نپالی (تاما ALU (आलु तामा)) نام دارد.

در اندونزی ترشی بامبو که به عنوان چاشنی استفاده می شود، نیز از چوب پنبه های داخل شاخه های جوان ساخته شده است.
در فرهنگ های آسیایی گاهی از گودی بامبو های درشت به عنوان ظرف برای پخت و پز مخصوصا سوپ استفاده می گردد.

در دوران مدرن، برخی به ابزارهای ساخته شده از بامبو به عنوان یک جایگزین دوستدار محیط زیست به دیگر ظروف ترجیح داده می شود.

بامبو، مانند چوب واقعی، یک ماده کامپوزیت طبیعی با نسبت بالای قدرت به وزن مفید برای سازه است.
بامبو مدت طولانی است که به عنوان داربست استفاده می شود. استفاده از چوب بست یا داربست بامبو در چین برای ساختمان های بیش از شش طبقه ممنوع است، اما هنوز هم در هنگ کنک برای آسمان خراش ها به طور معمول استفاده میشود. در فیلیپین، کلبه nipa یک مثال نسبتا معمولی از استفاده بامبو در ساخت خانه است.

در معماری ژاپنی، بامبو در درجه اول به عنوان یک عنصر مکمل و یا تزئینی در ساختمان ها مانند ناودان چشمه، انواع اسکلت و ناودانی باران استفاده می شود که عمدتا به دلیل وجود چوب بامبوی با کیفیت آماده در آن مناطق است.

اشکال ساختاری مختلف ممکن است از بامبو ساخته شود. شکلهای قوس و حلالی ممکن است به طور مشابه با وادار کردن رشد بامبو را به فرم مورد نظر ایجاد می شود. کم هزینه ترین روش برای شکل دادن به بامبو، شکل دهی به آن در حین رشد گیاه است. روش های فرمینگ سنتی، مانند استفاده از گرما و فشار نیز برای بدست آوردن شکلهای قوسی و منحنی مورد استفاده قرار میگیرد.

از ورقه های بامبو در ساخت کفپوش، کابینت، مبلمان، و حتی دکوراسیون، در حال حاضر در محبوبیت فزاینده ای است. تخمین زده شده است که صنعت بامبو در سال 2012 حدود 20 میلیارد دلار گردش مالی داشته است.

بامبو در نظر گرفته شده برای استفاده در ساخت و ساز باید در برابر حشرات و پوسیدگی مقاوم گردد. راه حل متداول برای این منظور استفاده از مخلوطی از بوراکس و اسید بوریک است. فرآیند دیگر شامل جوشاندن بامبوی بریده شده و حذف نشاسته موجود در آن (که جاذب حشرات است) نیز متداول است.

بامبو به عنوان تقویت کننده در بتن (در مناطقی که بامبو در آن فراوان است) استفاده می شود. هر چند اختلاف بر سر اثر آن در مطالعات مختلف انجام شده بر روی این موضوع وجود دارد. بامبو دارای قدرت لازم برای تحقق تقویت بتن می باشد، اما بامبو با جذب آب از بتن متورم خواهد شد و این باعث ایجاد ترک در بتد اجرا شده می گردد.چند روش برای غلبه بر این نقص نیز پیشنهاد شده است.

خواص دارویی و درمانی

در ماساژ بامبو مورد استفاده قرار می گیرد همچنین بامبو در طب سنتی چین برای درمان عفونت و درمان استفاده می شود. در ایالت شمالی هند آسام، خمیر بامبو تخمیر شناخته شده به عنوان khorisa به صورت محلی به عنوان یک درمان سنتی برای درمان ناتوانی جنسی، ناباروری و درد قاعدگی شناخته شده است.

طریقه مصرف

به طور سنتی بامبو در شکل طبیعی آن، به عنوان یک مصالح ساختمانی با فرهنگ جنوب آسیا، شرق آسیا و اقیانوس آرام جنوبی و تا حدی در آسیای مرکزی و جنوبی، امریکا همراه است. در چین و هند، بامبو از بامبو برای ساخن پلهای معلق استفاده میشد که عمر یکی از این پلها در ژن جیانگ چین به سال 960 میلادی باز میگردد که پس از تعمیر هنوز نیز قابل استفاده است.

چون بامبو تک شاخه است با قطع شاخه آن گیاه از بین می زود اما در کنار آم پاجوش هایی تولید می شود.

در مناطق گرمسیری رشد می‌کند تا کنون بیش از ۱۰۰۰ نوع در ۹۰ گروه متفاوت شناسایی و نام‌گذاری شده است.
Bambusa arnhemica یکی از سه گونه بامبو بومی استرالیا است. این بامبو در مناطق شمال غربی سرزمین شمالی رشد می کند، و در ساحل رودخانه در Kakadu به رایج است.ساقه زرد نارنجی را به عنوان آنها سخت می گردد. به حدود 8 متر در ارتفاع رشد می کند.
این گیاه اولین بار توسط فردیناند فون مولر توضیح داده شد

برای اطلاع از ارقام موجود وقیمت تماس بگیرید.

۰۹۳۵۷۱۳۳۵۹۰