توضیحات
ارقام درخت صنوبر
تفاوت صنوبر و تبریزی:
صنوبر و تبریزی در ظاهر همسانند ولی زاویه شاخه‌ها در صنوبر بازتر و تقریباً عمود بر تنه بوده، در حالیکه در تبریزی شاخه‌ها نزدیک به تنه و به موازات تنه هستند.
تبریزی درختی برگریز است. برگها سبز براق، پهن، یا لوزی نوک تیز هستند. پیش از ریزش رنگ طلائی روشن تا زرد به خود می‌گیرند. جوانه‌های آن زرد رنگ، معطر و چسبناک است. ارتفاع آن تا سی متر می‌رسد. شاخه‌های آن موجی و فاقد جهت‌های ریشه جوش است. تنه‌ی آن مستقیم رشد می‌کند و کم شاخه است و از این جهت برای تیر چوبی سقفها به مصرف می‌رسیده است. تا ۶ سالگی می‌تواند به بازده مطلوب برای برداشت چوب برسد.
تکثیر درخت تبریزی از طریق قلمه صورت می‌گیرد. ارقام مختلفی از آن در ایران می‌روید. در تبریز با نام لشه قَلَمه مشهور است و در اکثراً باغات آن منطقه به عنوان مرز باغات و مزارع کاشته می‌شود. شهر گلپایگان دارای یکی از غنی ترین زیستگاه‌های درخت تبریزی است و تبریزی گلپایگان گونه‌ای منحصر به فرد است.
در طب سنتی از برگها و سرشاخه‌های گل‌دار این گیاه برای درمان بواسیر، روماتیسم، نقرس و سیاتیک استفاده می‌شود. این گیاه مدر، ضد عفونی کننده و مقوی هاضمه نیز می‌باشد.
سپیدار و تبریزی از یک تیره‌اند. ولی پوست سپیدار تقریباً سفید رنگ و پوست تبریزی قهوه‌ای تیره است. زاویه شاخه‌ها در سپیدار بازتر و تقریباً عمود بر تنه بوده، در حالی که در تبریزی شاخه‌ها نزدیک به تنه و به موازات تنه هستند.
در یک اشتباه رایج عامیانه، درختان تبریزی و سپیدار را برخی درگفتار صنوبر می‌گویند
تبریزی به نام هایی چون تبریزی آق قواخ و راجی معروف است. با توجه به شکل بسته تاج می توان آن را در فاصله هایی نزدیک هم کاشت. بیشتر قلمستان های انبوه صنوبر ( به ویژه در حاشیه رودخانه ها ) را این گونه درختان تشکیل می دهند.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.